دانلود آهنگ گاه وائی میکشد از سوز ِ جان. احمد شاملو
یکشنبه - 9 اکتبر 2022
هم اکنون از هیدوج موزیک♪ دانلود اهنگ گاه وائی میکشد از سوز ِ جان. با صدای احمد شاملو به همراه تکست و بهترین کیفیت ♪
Download Old Music BY : AHMD SHAMLV | GAH VAئY MYKSHD AZ SVZ ِ JAN. With Text And 2 Quality 320 And 128 On HiduchMusic.iR
مرغی از اقصای ِ ظلمت پر گرفت 📻❤
شب، چرائی گفت و خواب از سر گرفت.
مرغ، وائی کرد، پر بگشود و بست 📻❤
راه ِ شب نشناخت، در ظلمت نشست.
□ 📻❤
من همان مرغام، به ظلمت باژگون
نغمهاش وای، آبخوردش جوی ِ خون. 📻❤
دانهاش در دام ِ تزویر ِ فلک
لانه بر گهوارهی ِ جنبان ِ شک. 📻❤
لانه میجنبد وزاو ارکان ِ مرغ،
ژیغ ژیغاش میخراشد جان ِ مرغ. 📻❤
ای خدا! گر شک نبودی در میان
کی چنین تاریک بود این خاکدان؟ 📻❤
گر نه تن زندان ِ تردید آمدی
شب پُراز فانوس ِ خورشید آمدی. 📻❤
□
من همان مرغام که وای آواز ِ او 📻❤
سوز ِ ماءیوسان همه از ساز ِ او
او ز شب در وای و شب دلشاد از اوست 📻❤
شب، خوش از مرغی که در فریاد از اوست،
گاه بالی میزند در قعر ِ آن 📻❤
گاه وائی میکشد از سوز ِ جان.
خود اگر شب سرخوش از وایاش نبود 📻❤
لاجرم این بند بر پایاش نبود.
وای اگر تابد به زندانبان ِ ریش 📻❤
آفتاب ِعشقی از محبوس ِ خویش!
□ 📻❤
من همان مرغام، نه افزونام نه کم.
قایقی سرگشته بر دریای ِ غم: 📻❤
گر امیدم پیش رانَد یک نفس
روح ِ دریایام کشانَد بازپس. 📻❤
گر امیدم وانهد با خویشتن
مدفن ِ دریای ِ بیپایان و، من! 📻❤
ور نه خود بازمنهد دریای ِ پیر
گو بیا، امید! و پاروئی بگیر! 📻❤
خود نه از امید رَستم نی ز غم
وین میان خوش دستوپائی میزنم. 📻❤
□
من همان مرغام که پر بگشود و بست 📻❤
ره ز شب نشناخت، در ظلمت نشست.
نهش غم ِ جان است و نهش پروای ِ نام 📻❤
میزند وائی به ظلمت، والسلام.
(از کتاب باغ آینه) 📻❤
📻❤
مرغی از اقصای ِ ظلمت پر گرفت 📻❤
شب، چرائی گفت و خواب از سر گرفت.
مرغ، وائی کرد، پر بگشود و بست 📻❤
راه ِ شب نشناخت، در ظلمت نشست.
□ 📻❤
من همان مرغام، به ظلمت باژگون
نغمهاش وای، آبخوردش جوی ِ خون. 📻❤
دانهاش در دام ِ تزویر ِ فلک
لانه بر گهوارهی ِ جنبان ِ شک. 📻❤
لانه میجنبد وزاو ارکان ِ مرغ،
ژیغ ژیغاش میخراشد جان ِ مرغ. 📻❤
ای خدا! گر شک نبودی در میان
کی چنین تاریک بود این خاکدان؟ 📻❤
گر نه تن زندان ِ تردید آمدی
شب پُراز فانوس ِ خورشید آمدی. 📻❤
□
من همان مرغام که وای آواز ِ او 📻❤
سوز ِ ماءیوسان همه از ساز ِ او
او ز شب در وای و شب دلشاد از اوست 📻❤
شب، خوش از مرغی که در فریاد از اوست،
گاه بالی میزند در قعر ِ آن 📻❤
گاه وائی میکشد از سوز ِ جان.
خود اگر شب سرخوش از وایاش نبود 📻❤
لاجرم این بند بر پایاش نبود.
وای اگر تابد به زندانبان ِ ریش 📻❤
آفتاب ِعشقی از محبوس ِ خویش!
□ 📻❤
من همان مرغام، نه افزونام نه کم.
قایقی سرگشته بر دریای ِ غم: 📻❤
گر امیدم پیش رانَد یک نفس
روح ِ دریایام کشانَد بازپس. 📻❤
گر امیدم وانهد با خویشتن
مدفن ِ دریای ِ بیپایان و، من! 📻❤
ور نه خود بازمنهد دریای ِ پیر
گو بیا، امید! و پاروئی بگیر! 📻❤
خود نه از امید رَستم نی ز غم
وین میان خوش دستوپائی میزنم. 📻❤
□
من همان مرغام که پر بگشود و بست 📻❤
ره ز شب نشناخت، در ظلمت نشست.
نهش غم ِ جان است و نهش پروای ِ نام 📻❤
میزند وائی به ظلمت، والسلام.
(از کتاب باغ آینه) 📻❤
📻❤